راهنمایی برای مدرسان و معلمان
اگر تجربه تدریس دارید با این چالش آشنایید شاگردان ممکن است خیلی زود سر کلاس حوصله و تمرکزشان را از دست بدهند. کسل یا ملول یا ناامید شوند و مهم نیست که چقدر با علاقه سر کلاس آمده باشند یادگیری همیشه یک چالش است و معلمان همیشه ذهن و روان شاگردان را در ایده آل ترین حالت ممکن می خواهند. اما آدمها همیشه در ایده آل ترین حالت ذهن و روان شان نیستند. معلم چه کار می تواند بکند تا شاگردان را مدام به حالت مناسب ذهنی هدایت کند؟ پاسخ این سوال را از تحقیقات یک روانشناس مجار پیدا می کنم میهای چیکسنت میهای
چیکسنت میهای درباره وضعیت ذهنی هنرمندانی کنجکاو شد که وقتی در کارشان غرق می شوند دیگر از دور و برشان چیزی نمی فهمند. گرسنه و تشنه نمی شوند و گذر زمان را حس نمی کنند. و به شکل عجیبی حتا بعد کار در حدی که انتظار می رود خسته نیستند او و گروهش طی چند دهه تحقیقات مفصلی انجام دادند و به تدریج توانستند قواعد این وضعیت ذهنی خاص را کشف کنند. وضعیتی که اسمش را گذاشتند غرقهگیflow .آنها رد این وضعیت ذهنی را در زندگی دائوئیست های کهن و راهبان بودایی هم گرفتند. به نظر می رسد غرقهگی وقتی بوجود می آید که نسبت خاصی بین چالش پیشرو و توانایی فرد وجود داشته باشد
منطقه بین بالاترین حد توانایی با بالاترین حد چالش منطقه غرقهگی ست. همان جایی ست که وقتی شخص در آن وضعیت ذهنی قرار میگیرد دیگر گذر زمان را حس نمی کند این همان جایی ست که مدرس می تواند در ذهن شاگردان به نفع یادگیری دستکاری کند. مربی خوب همیشه درکی از متوسط توانایی شاگردان دارد و تمرینهایش را فقط یک گام جلوتر از مرز توانایی های شاگردان نگه می دارد. نه خیلی جلوتر. و مطلقا نه کمتر
و این کاری ست که مربی خوب می تواند با شاگرد انجام دهد. با کمی خلاقیت و درک موقعیت کمک کند تا ذهن شاگرد در حالت غرقهگی بماند
